08.11.2018 Грамадства

 

 

Я раней таксама думаў, што наша міліцыя служыць народу і стаіць на варце Закона, але на жаль, у мяне занадта шмат негатыўнага вопыту зносін з супрацоўнікамі МУС, якім я гатовы з вамі падзяліцца - магчыма, вам спатрэбіцца

 

26 лютага 2018 года ўчастковы маёр міліцыі Мікалай Рабушка вязе мяне і Аляксандра Кабанава з ізалятара часовага ўтрымання ў суд за адміністрацыйнае правапарушэнне, «Парушэнне закону аб масавых мерапрыемствах».

Едзем у невялікім аўтамабілі, які ў народзе называюць «піражок». Тэмпература паветра на вуліцы мінус 18 градусаў. Мы сядзім у вузкім адсеку на жалезных лаўках. Холадна. Прыехалі ў суд прыкладна а 12. 30. Сядзім. З 13. 00 да 14. 00 ў судзе абед. Вельмі холадна. Нашы просьбы адвесці нас у памяшканне і там чакаць міліцыянт Рябушка ігнаруе. Адмовіўся адвесці нас у прыбіральню. Суддзя Дзмітрый Шурын абедае.

Мы мёрзнем ў аўтазаку. Рябушка з напарнікам па чарзе ходзяць у будынак суда грэцца.

У канчатковым выніку мяне ўтрымлівалі ў ледзяным аўтазаку каля 2 гадзін, Кабанава на гадзіну больш.

 

Мы напісалі заяву аб узбуджэньні крымінальнай справы ў дачыненні да Мікалая Рабушкі ў следчы камітэт, бо лічым, што ў яго дзеяннях ёсць склад злачынстваў, прадугледжаных часткай 3 артыкула 426 КК (Перавышэнне ўлады і службовых паўнамоцтваў) і часткай 2 артыкула 197 (Пераслед за крытыку) КК рэспублікі Беларусь.

СК перакідае гэта ў Службу ўласнай бяспекі і таварыш О. С. Кухарчук начальнік упраўлення адказвае, што «падчас разгляду апісаных Вамі падзей, довадаў супрацоўнікаў міліцыі і інфармацыі прадстаўленай судом Ленінскага района г. Брэста, дакладных дадзеных, якія пацвярджаюць наўмыснае здзяйсненне названым супрацоўнікам міліцыі неправамерных дзеянняў у адносінах да Вас, атрымана не было.”

Атрымліваецца, што Мікалай Рабушка трымаў нас у ледзяным аўтазаку не наўмысна. Хадзіў грэўся ў будынак суда і думаў, што нам з Кабанавым ў аўтазаку горача. Так ці што?

Што тычыцца самой праверкі. Мяне асабіста ў рамках гэтай праверкі ніхто не апытваў. Ніхто не апытваў гэтак жа і шматлікіх сведак. Сьведкаў больш 20. Усе яны гатовыя даць паказанні. Толькі іх паказанні нікому не патрэбныя.

 

Так праваахоўныя ворганы праводзяць праверкі па заявах грамадзян.

Ладна. Пішам у УУС Брэсцкага аблвыканкама генералу Астрэйка з просьбай разабрацца і пакараць маёра Рабушка. Скідаем відэа апытання сведак і

 

атрымліваем адказ. “Тры гадзіны на марозе - гэта абумоўлена устаноўленым парадкам судовага паседжання. Усё законна.”

Калі б з кімсьці з нас з-за пераахаладжэння здарыўся які-небудзь канфуз, тыпу захворвання або смерці Валянцін Герасімовіч гэтак жа не маргнуў вусамі, напісаў такі ж адказ. УСЕ ПРАВІЛЬНА, ГРАМАДЗЯНЕ, усё па законе. НЕ парце нам мазгі - гэта бессэнсоўна.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Цяпер сітуацыя наадварот. У сеціве я размясціў пост у якім назваў лютаўскую выхадку міліцыянта Мікалая Рабушкі фашысцкай, заўважыўшы, што не кожны фашыст мог пахваліцца такім геройскім учынкам.

 

Што робіць міліцыянт Мікалай Рабушка? Правільна. Піша на мяне заяву аб узбуджэньні крымінальнай справы. Маўляў, я абразіў яго светлае міліцэйскае сэрца, аддадзенае служэнню народу. Ну, напісаў і напісаў. Мае права.

Але глядзіце як у дадзеным выпадку праводзяць праверку міліцыянты. Праз пару дзён да мяне з ордэрам на агляд жытла прыходзяць тры, мяркую, неадукаваных калегі Мікалая Рабушкі. Аляксандр Тарасюк, які не даў мне азнаёміцца ​​з пастановай пракурора Валадзько на агляд кватэры.

 

Максім Ярашук, які склаў пратакол, дзе мне ў віну ставілася аказанне ціску на панятых, якіх участковы Тарасюк запрасіў, дзеля таго каб пры іх зачытаць мне пастанову пракурора Валадзько. У рукі мне ён пастанова так і не даў.

 

Ну, і галоўны герой таго дня ўчастковы Барыс Дзмітрук, які ўсім распавядае, што мае дзве вышэйшыя адукацыі. Барыс затрымаў мяне за непадпарадкаванне законным патрабаванням супрацоўніка міліцыі!

 

Дадам, што ў гэтай гучнай акцыі па агляду маяго жытла ўдзельнічаў АМАП з аўтаматами.

Мяне адвезлі ў ІЧУ, дзе я правёў трое сутак, а ў ходзе агляду кватэры былі канфіскаваныя кампутар і тэлефон.

 

Адчуваеце розніцу ў падыходзе?

 

Усё гэта за грошы падаткаплацельшчыкаў.

 

Калі мяне зачынілі ў ІЧУ, на канале “Народны Рэпарцёр” выступіў Аляксандр Кабанаў, які назваў участковага «злачынцам» і «дурылкай», вызначыўшы яму месца на нарах.

 

Мікалай Самасюк выклікаў мяне з камары і сказаў, што Кабанаў даскакаўся да крыміналкі. Маўляў, Мікалай Рабушка напісаў заяву і на Кабанава. Ён абразіўся. Ці то словам “дурылка”, ці то словам “злачынец”.

 

І праз тыдзень былі арганізаваны агляды ў Аляксандра Кабанава, прычым па трох адрасах.

Адчуваеце розніцу ў падыходзе?

 

Праз два месяцы мне аддаюць тэлефон і кампутар і ад таварыша Самасюка прыходзіць адмова ва ўзбуджэнні ў дачыненні да мяне крымінальнай справы. Абразы не было. Усё нармальна.

 

Кабанаву патэлефанавалі з Бярозаўскага РАУС і сказалі, што слова “дурылка” не з'яўляецца абразай.

Ну, і як да гэтага ставіцца? Няўжо нельга было спачатку зрабіць лінгвістычную экспертызу і праверыць ці з'яўляюцца словы “дурылка” і “фашысцкая выхадка” абразай, а ўжо потым падпісваць пастановы на агляды і дасылаць АМАП з аўтаматамі?

Але справа з маім затрыманнем і змяшчэнне ў ІЧУ гэтым не скончылася. Суддзя Аляксандр Семянчук вырашыў спыніць справу аб адміністрацыйным правапарушэнні ў дачыненні да мяне, у сувязі з адсутнасьцю ў маіх дзеяньнях складу адміністратыўнага правапарушэння.

 

Прагледзеўшы відэа, суддзя прыйшоў да высноў, што непадпарадкавання я не здзяйсняў, панятыя ў судзе паказалі, што псіхалагічнага ціску на іх я не аказваў.

Далей начальнік Ленінскага РАУС Сяргей Дзмітрук замест таго, каб папрасіць прабачэння перада мной за сваіх бесталковых супрацоўнікаў і такім чынам хоць неяк загладзіць віну за трое сутак, якія ў мяне скралі яго падначаленыя «вмазывает» ў гэтую тэму свайго намесніка, начальніка крымінальнай міліцы, Дзмітрыя Каравякоўскага, які піша скаргу на пастанову суддзі Семянчука ў абласны суд.

Аднак абласны суд пакінуў у сіле рашэнне суда першай інстанцыі.

 

Вось так працуе наша міліцыя. Вельмі выбарча, не аб'ектыўна і, можна нават сказаць, па замове.

 

У вытворчасці суда Ленінскага раёна г. Брэста знаходзіцца справа па зыску Сяргея Пятрухіна.

Адказчыкі:

 

Упраўленне ўнутраных спраў Брэсцкага аблвыканкама, г. Брэст, вул. Камуністычная, 28

Старэйшы УІМ АУС адміністрацыі Ленінскага раёна г. Брэста капітан міліцыі Дзмітрук Б.В.

 

УІМ АУС адміністрацыі Ленінскага раёна г. Брэста арт. лейтэнант міліцыі Тарасюк А.В.

 

Старэйшы УІМ АУС адміністрацыі Ленінскага раёна г. Брэста

 

арт. лейтэнант міліцыі Ярашук М.В.

 

ЧВА начальніка АУС адміністрацыі Ленінскага раёна г. Брэста падпалкоўнік міліцыі Каравякоўскі Д.Г.

 

адрас: 224030, г. Брэст, вул. В. Харужай, 15

 

Усе гэтыя абвінавачванні да блогераў высмактаныя з пальца. Усе гэта разумеюць. Падобныя дзеянні міліцыя ажыццяўляе для таго, каб заткнуць рот Пятрухіну і Кабанаву, якія асвятляюць праблемы будаўніцтва завода акумулятарных батарэй пад Брэстам.

 

Гэта робіцца таксама для таго, каб запалохаць людзей, маўляў, глядзіце, і з вамі можа здарыцца такое, калі будзеце хадзіць карміць галубоў.

 

Але мы бачым, што людзі па-ранейшаму выходзяць. Людзі не баяцца. У апошні час у сеціве з'явілася шмат асабістых аналітычных артыкулаў ад удзельнікаў кармлення галубоў. Якія заўсёды былі апалітычнымі і раптам у іх з'явілася нейкая грамадзянская пазіцыя і яны пачынаюць яе абараняць. Яны бачаць бязмежжа улады. І гэтыя дзеянні міліцыі сеюць недавер да сістэмы ўлады, выклікаюць у людзей агрэсію да ўлады і руйнуюць саму ідэю дзяржаўнай улады ў Беларусі. Гэта значыць сістэма кіравання перастае быць паважанай, людзі пачынаюць збіраць подпісы за адстаўку кіраўнікоў раёна і вобласці. Я лічу, што калі нашы ўлады не адумаюцца і не спыняць палітыку пераследу насельніцтва, таму што гэта можна смела называць палітыкай дзяржаўнага тэрарызму, то я чакаю нейкіх сацыяльных выбухаў.

 

Чаму міліцыя, СК, пракуратура (куды мы пісалі заявы) не расследуюць справу Рабушкі?

 

У краіне няма незалежных галінаў улады. Няма незалежнага правасуддзя, няма незалежнай сілавой структуры, якая жыве па законах. Яны жывуць па паняццях. І людзі гэта бачаць. Людзей гэта абурае. Людзі перастаюць давяраць уладзе і краіна развальваецца.

 

Вось такая інфармацыя да разважання. Калі вы думаеце, што такая гісторыя з вамі не адбудзецца, то вы глыбока памыляецеся. Я ўсім шчыра жадаю ніколі не сутыкацца з нашымі міліцыянтамі, ну іх.