11.11.2018 Грамадства
Рашэнне па зыску блогера агучаць 12 лістапада 2018 а 17.00
Сёння на судзе, 9 лістапада, я засунуў даволі доўгую і эмацыйную гаворку пра тое, што аўтарытэт міліцыі зваліўся практычна да нуля, і гэта самым згубным чынам адбіваецца на настроях у грамадстве. Беззаконьне з боку праваахоўнікаў яшчэ, напэўна, не дасягнула апагею, але няўхільна да яго імкнецца і гэта может скончыцца сацыяльным выбухам.
Прыкладаў свавольства, якія скончылicь беспакарана, дастаткова ў інтэрнэце і абывацель абсалютна безабаронны перад супрацоўнікамі міліцыі. Людзі, якія павінны стаяць на варце закона, нішчаць у іншых людзях, якіх яны павінны абараняюць, павагу да ўлады і павагу да дзяржаўнасці. Калі законы працуюць не для ўсіх - гэта разбэшчвае грамадства і ў гэтым у першую чаргу вінавата міліцыя.
Адзін з адказчыкаў, падпалкоўнік Дзмітры Каравякоўскi, калі выступаў у судзе ў адным са сваіх спічаў, разыгрываў унутранае хваляванне, калі казаў суду, што мае відэа згубна дзейнічаюць на псіхічны стан сем'яў супрацоўнікаў.
Вось ужо не думаў, што сем'і супрацоўнікаў такія дэлікатныя. А як вы хацелі, паважаны Зміцер Каравякоўскі, каб вашы супрацоўнікі тварылі дзіч і спалі спакойна ў сваіх сем'ях? Тут жа ўсё вельмі проста - дзейнічай па законе і няма чаго будзе саромецца.
Я думаю, Дзмітрый Каравякоўскі, што сваякам супрацоўнікаў проста сорамна за сваіх мужоў. Яны выдатна разумеюць, што ўсё фіксуецца і застанецца ў ютубе назаўжды. І іх дзеці азнаёмяцца з гэтым, калі падрастуць. І зробяць свае высновы. Упэўнены, што сем'ям супрацоўнікаў, якія не парушаюць закон, спіцца спакойна, як і мне. Я ж не распавядаю суддзі і Каравякоўскаму пра псіхалагічны стан маёй сям'і, сына, калі неадекват ў пагонах выбівае кувалдай дзверы і зчасцілі з аглядамі, як да сябе дамоў, калі ёлупні, выконваючы злачынныя загады свайго начальства, магчыма, і самога Каравякоўскага, сажаюць мяне ў ІЧУ.
Ну, вядома, гэта па “законе”. Хоць смешна чуць ад Каравякоўскага, што міліцыя дзейнічае ў рамках заканадаўства, бо нават пры адсутнасці незалежных судоў значная частка міліцыянтаў Ленінскага РАУС знаходзіцца або пад следствам, або ў турмах, або былі заўважаныя ў збіцці грамадзян, ілжэсведчаннях і фальсіфікацыях. На жаль сёння гэта норма для Ленінскага РАУС Брэста.
Але пры гэтым бравы падпалкоўнік Д. Каравякоўскі разам з начальникам Ленинскага РАУС Сяргеем Дзмітруком працягваюць «служыць народу». Яны не пішуць рапарт аб адстаўцы, ня пасыпаюць галаву попелам - яны не пры чым. І гэта таксама зразумела.
Трэба адзначыць, што падпалкоўнік Дзмітрый Каравякоўскі значна ўзмацніў пазіцыю адказчыкаў. Ён выступаў вельмі граматна, упэўнена і пераканаўча. Яго пасыл вельмi просты і трывіяльны - супрацоўнікі ўсё рабілi у адпаведнасці З ЗАКАНАДАЎСТВАМ, нягледзячы на рашэнні судоў, якія ўсталявалі адваротнае, хоць рашэнні Феміды Д. Каравякоўскі паважае, але «абарона мундзіра» на маю думку, гуляе тут галоўную ролю. Думаю, што калі б ўчастковыя валодалі хоць бы восьмай часткай розуму і таленту падпалкоўнiка, іх бы не прыхапілі на такіх глупствах.
Б. Дзмітрук, які складаў на мяне пратакол, са шкадаваннем паведаміў суду, што не ўсе мае парушэнні ўнёс у пратакол. Забыўся. М. Ярашук, які вёў адміністрацыйны працэс і прыняў рашэнне пасадзіць мяне ў ІЧУ "для забеспячэння адміністрацыйнага працэсу" таксама забыўся адлюстраваць усе мае «злачынствы непадпарадкавання». Маўляў, неяк выпусціў з-пад увагі.
Хлопцы, я трое сутак сядзеў у ІЧУ і не мог нічога зрабіць, бо вы пазбавілі мяне абароны, а вы не змаглі за тры дні сфарганiць паперы, каб потым вашаму начальству за вас не было сорамна? Дакладней, не сорамна, а «няёмка».
Дзмітрый Каравякоўскі надаў вялікую ўвагу маёй дзейнасці, назваўшы мае працы піярам і хайпом. Добра, што хоць не прыплёў фінансаванне палякамі і дэярждэпам. Сваіх байцоў ён, натуральна выпраўдоўваў, а ўсё «касякі» на відэа, спісаў на тое, што маўляў супрацоўнікі міліцыі, у адрозненне ад мяне, людзі не публічныя іне прывыклі працаваць на камеру.
Атрымліваецца, што ў сувязі з тым, што яны не публічныя людзі і не прывыклі працаваць на камеру, яны не могуць належным чынам выконваць свае службовыя абавязкі? Таму ўчастковыя не азнаёмілі мяне з правамі і абавязкамі? Таму не паведамілі мне ў якім статусе я знаходжуся падчас санкцыянаванага агляду і не растлумачылі ў сувязі з гэтай акалічнасцю правы і абавязкі? Не далі мне прачытаць пастанову на агляд? Хлопцы, вы на мае падаткі корміце свае сем'і і самі кормiцесь, таму ўключайце галаву і выконвайце сваю працу, каб вашым родным і падрастаючым дзецям не было за вас сорамна. Але хлопцам сумаваць рана. Іх пакуль яшчэ не зліваюць.
У канцы пасяджэння падпалкоўнік Дзмітрый Каравякоўскі сказаў, што ўчастковыя малайцы і падзякаваў ім за службу, на што я параіў яму падзякаваць за службу і іншым сваім участковым Юрыю Грышкову і Валерыю Кандрацюку, якім прад'яўленыя абвінавачванні ў прысваенні кватэры берасцейца, які злоўжывае алкаголем .
6 лістапада УУС адправіла наглядную скаргу на пастанову абласнога суда ў Вярхоўны Суд.
Суддзя суда Ленінскага раёна г. Брэста Андрэй Конючко объвит рашэнне па маёй пазове ў панядзелак 12 лістапада 2018 г у 17.00.