09.12.2016 Грамадства
Па алгарытме «ПІПА» з нагоды чарговай гадавіны прыняцця Усеагульнай Дэкларацыі Правоў Чалавека ў Брэсце прайшла акцыя праваабаронцаў
На вайсковай мове алгарытм «ПІПА» азначае: праблема-інфармацыя-план-акцыя. Гэта значыць, у Брэсце, як і ва ўсёй Беларусі, існуе праблема рэалізацыі правоў чалавека, пра якую назапасіліся горы інфармацыі. Затым складаецца план дзеянняў - і адпаведна яго сама акцыя.
Так дзейнічалі ў горадзе над Бугам брэсцкія праваабаронцы Уладзімір Вялічкін і Уладзімір Малей. Яны напярэдадні Дня правоў чалавека, 9 снежня, распаўсюджвалі спецпраект 45-га нумару газеты «Народная воля» - «За Нашы І вашы правы».
Там на газетнай паласе апублікавалі гутаркі на актуальныя і гарачыя тэмы з праваабаронцам Валянцінам Стэфановічам ( «Чыноўнікі лічаць, Што астатнія - дурні, якія павінны бясплатна працаваць») і юрыстам-праваабаронцам Паўлам Сапелкам. ( «Мы не павінны плаціць за тое, што жывём у гэтай краіне »).
У першай Валянцін Стэфановіч раскрыў праблему прымусовай працы ў Беларусі, у другой Павел Сапелка спыніўся на «вузлах няўвязак» дэкрэта №3 прэзідэнта РБ «Аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства» ад 2 красавіка 2015 года, які ў народзе назвалі дэкрэтам аб гультаях.
Дэкрэт гэты, заўважым, датычыцца ўсіх працаздольных жыхароў Беларусі незалежна ад іх грамадзянства, хто знаходзіўся на тэрыторыі рэспублікі больш за паўгода на працягу года. Тыя з іх, хто не працаваў, не плаціў падаткі і каго з іх дэкрэт ня вызваліў ад выплаты збору на фінансаванне дзяржвыдаткаў, ужо атрымліваюць так званыя «лісты шчасця» ад падатковай інспекцыі - паведамлення аб выплаце збору ў памеры ў 20 базавых велічынь, або 3 мільёны 600 тысяч недоминированных рублёў, гэта значыць 360 рублёў па-новаму.
Як патлумачыў юрыст-праваабаронца, «дзяржава замест таго, каб праводзіць працу па выяўленні людзей, якія ўхіляюцца ад выплаты падаткаў, прымусовую працу вырашыла зрабіць нормай .., хоць падаткаабкладанне існуе для таго, каб чалавек рабіў адлічэнні з таго прыбытку, які ён мае. Спачатку павінен быць прыбытак і толькі пасля гэтага - падатак».
Брэсцкія праваабаронцы літаральна за адну гадзіну раздалі мінакам, неабыякавым да сваіх правоў, каля паўтысячы спецвыпускаў «Народнай волі». Большасць з іх з цікавасцю прымалі бясплатныя падарункі. Тых, хто адмаўляўся, былі выключэннем.
Характэрны каментар зрабіла адна брэстчанка, якая атрымала газетны асобнік: «Ведаць пра свае правы - гэта, вядома, добра. Але, мне здаецца, важней, каб гэтыя правы выконваліся. На жаль, сёння нам не могуць гарантаваць права на працу, ад якога залежыць і права на жыццё. А гэта ж тыя правы, якія запісаны ў Канстытуцыі Беларусі. Я прачытала недзе, што сёння ў гарадскім цэнтры занятасці на афіцыйным ўліку складаецца недзе дзьве з паловай тысячы чалавек, а для іх у наяўнасці толькі 800 з невялікім вакансій. Атрымліваецца, што на адну вакансію прэтэндуе два з лішнім чалавека, Аб якім праве на працу на працоўным рынку Брэста можа ісці гаворка? »
