12.12.2018 Грамадства

 

 

Пра паездку ў Мінск я даведаўся на плошчы Леніна падчас кармлення галубоў і тут жа быў запрошаны паўдзельнічаць. Зарадзіў акумулятары для фоціка, працёр лінзы аб'ектыва і ў 9. 00 10 снежня мы адплылі на белым бусе ў сталіцу.

 

Раніца, ды і ўвесь наступны дзень, была вельмі цьмянай ды туманнай, як усе, што звязана з будаўніцтвам пад нашым горадам небяспечнага завода АКБ. З-за туману ехалі мы асцярожна ва ўсіх сэнсах, нават у інтэрнэт нічога пра мэту паездкі і склад удзельнікаў не посцілі, каб па дароге "выпадкова" не спынялі даішнікі. Мы ўзялі з сабой жоўтыя шарыкі і касцюм ваўка і былі ўпэўненыя, што пераможам, таму, што цалкам лагічна, па шляху размяркоўвалі як выкарыстоўваем прызы. Калі будзе проста дыплом, то аддамо яго Алене Аляксандраўне Макарэвіч - у яе ёсць офіс, выставачная зала і там дыплом будзе глядзецца добра. Будзе дыплом і матэрыяльнае ўзнагароджанне, то дыплом зразумела куды, а грошы выдаткуем на штрафы, якіх у актывістаў хапае. Толькі ў мяне 110 базавых, пра Кабанава наагул памаўчым.

 

Пачатак цырымоніі было прызначана на 16. 00, а раней мы выехалі таму, што хацелі заехаць у міністэрства прыродных рэсурсаў да міністра Андрэя Худыка і забраць у яго абяцаны аўдыёзапіс сустрэчы з Дзям'янам Лепясевічам, Дзмітрыем Бекалюком і Аляксандрам Кабанавым, якая адбылася 5 снежня.

 

Прыехалі на вуліцу Калектарную, 10. Зайшлі ў хол. Там рамонт: будаўнікі і міліцыянт. Міліцыянт паведаміў нам, што міністэрства - гэта рэжымны аб'ект і тут нельга здымаць відэа і нават рабіць аўдыёзапіс, чым выклікаў дружны смех берасцейцаў.

 

Міліцыянт адышоў і стаў камусьці тэлефанаваць. Неўзабаве да нас спусціўся сівой дзядзечка вельмі прыстойнага выгляду. Яны з Кабанавым пазналі адзін аднаго і Кабанаў памахваючы прыгатаванай флэшкай паведаміў, што прыехаў за абяцаным міністрам Андрэем Худыка аўдыёзапісам.

 

Сівы прыстойны чалавек сказаў: «Добра» і знік з Кабанавым і флэшкай ў правым калідоры. Слова «Добра» прагучала з яго вуснаў так пераканаўча, што некаторыя з нас падумалі, што Кабанаў вернецца з запісам, але гэтага, вядома, не здарылася.

 

“Юрый Міхайлавіч (імя сівога чалавека) сказаў мне, што бярыце флешку - будзем глядзець. Адзін чалавек да якога мы прыйшлі сказаў, што той запіс, які запісвалі ініцыятыўнай групе запісаўся вельмі дрэнна) - там вельмі шмат шумоў і нічога не зразумела. Тады я прашу, каб далі запіс з сервернай. Прыйшлі ў серверную. Адмін кажа, што толькі па загадзе міністра ён прадаставіць запіс. А міністр з'ехаў у Польшчу - тэлефануйце ў панядзелак. Я вельмі сумняваюся, што гэты запіс нам наогул пададуць”.

 

У сувязі з такім паваротам мы папрасілі кнігу заўваг і прапаноў, каб зафіксаваць сутнасць справы. Кнігу нам далі. Заўвагу мы напісалі.

 

Адзіным станоўчым момантам, яркай плямай нашага знаходжання ў не дужа гасцінным міністэрстве стала з'яўленне феерычнага намесніка міністра Іі Малкінай. Шкада, што мы позна яе заўважылі, але як толькі гэта здарылася ўсе пачалі крычаць: «Добры дзень, Ія Вітальеўна! Давайце сфатаграфуемся ». Ія Вітальеўна не павярнуўшы галавы, быццам нас ня ведае праляцела міма, робячы выгляд, што размаўляе па тэлефоне.

 

Ну і добра. Не хочаце, як хочаце, а мы за прызам на цырымонію.

 

На мерапрыемства мы прыбылі як каманда КВЗ - ўсмешкі, на шарыках і налепках «Не заводу АКБ!». Прысутныя напэўна чакалі ад нас нейкага выступу, шматзначна кідаючы позіркі і ківаючы галовамі ў наш бок. Прыз мы не ўзялі. Падрабязнасці чытайце тут http://brestspring.com/index.php?id=300&year=2018

 

Шчыра кажучы, мы асабліва непашкадавалі. Бо галоўнае ў гэтай усёй жудаснай гісторыі з заводам тое, што дзякуючы навале, якая навісла над Брэстам з'явіліся людзі, якія гатовыя змагацца за свае правы жыць у спрыяльным экалагічным асяроддзі, якія падаюць прыклад іншым як ня трэба баяцца.

 

На зваротным шляху мы абмяркоўвалі далейшыя дзеянні і крокі па закрыцці свінцовага монстра. Я пад абмеркаванні заснуў і мне прысніўся сон, як у адну з нядзель на плошчу Леніна больш за 40 000 тысяч брэстаўчан прыйшлі карміць галубоў. Людзей было так шмат, што было занята ўся вул. Леніна ад парку 1 мая да Кобрынскага моста. Ціхары пакідалі камеры і разам з народам пачалі карміць галубоў загадзя припасёнными семкамі, а Анатоля Ліса з яго кабінета забраў АМАП.

 

Праз гучнагаварыцелі абвясцілі, што за падпісанне ім інвестыцыйнага дагавора на будаўніцтва небяспечнага завода, які пагражае рэгіёну экалагічнай катастрофай старшыню вобласці арыштоўваюць да высвятлення абставінаў. У 13 гадзін па тэлевізары выступіў Аляксандр Лукашэнка і ў прамым эфіры адхіліў ўсё кіраўніцтва горада і вобласці ад кіраўніцтва горадам і вобласую. Радчанка ён разжалаваў да звання медсестры, а Таццяну Фесікову прызначыў начальнікам абласной аховы здароўя.

 

Таксама ў адстаўку быў адпраўлены міністр Прыродных рэсурсаў Андрэй Худыка са сваёй паплечніцай Іяй Малкінай. Замест іх былі прызначаныя Дзям'ян Лепясевіч і Дзмітрый Бекалюк. А Пятрухіну і Кабанаву адмянілі ўсе штрафы і вярнулі тое, што яны заплацілі па рашэннях, таксама ўжо звольненых, суддзяў суда Ленінскага раёна...

 

Мяне абудзілі ў двары майго дома. Я быў апошні – усіх развезлі па дамах. Як быццам адчувалі, што я гляджу выдатны сон - мяне развезлі апошнім. Я выйшаў і пайшоў дадому спаць. Але больш мне нічога не прыснілася.